Een goed begin is het halve werk

Het seizoen 19/20 beloofde hét seizoen te worden van De Jonkheren. Waar het seizoen aanving met de collectieve gedachte dat de competitie schriftelijk afgedaan kon worden en het fust alvast koud kon worden gezet, bleek dit halverwege de competitie ietwat overmoedig te zijn. Onnodig puntverlies (door teveel kunstgraskorrels, matige arbitrage en zon die in de ogen scheen) leek roet in het eten te gooien. Maar, na informele aanstelling van dril sergeant De Sik als trainer ging het de goede kant op. De conditie steeg gestaag en het vertrouwen kwam terug. De ene na de andere tegenstander kwam op het goddeloze tijdstip van 10:15 langs op het toepad om met de staart tussen te benen huiswaarts te keren (over dit goddeloze tijdstip later meer).
Dit seizoen was de voorbereiding niet anders dan anders. Ondanks het promoveren naar de 4e klasse zou het kampioenschap zo goed als binnen zijn, en er doemden zelfs geluiden op dat de selectie-elftallen het lastig zouden krijgen als ze tegen deze Jonkheren machine zouden aantreden.  Helaas stak toen de Knikkende Knieën-19 pandemie de kop op binnen de selectie. Enkele vedettes moeten noodgedwongen dit seizoen (deels) vanaf de bank beleven. Maar, zo als een wijs-Neus ooit zei: “Elk voordeel heb zen nadeel”. De blessures hebben namelijk geleid tot de optuiging van een heuse technische staf (die inmiddels uit meer spelers bestaat dan de reservebank).  De optuiging van deze staf bracht een waar Ripple-effect teweeg. Trainingen werden intensief, vers bloed werd aangetrokken voor alle drie de helften (“oké, nog één biertje dan”) en routineus tekenden bij (“oké, nog één seizoen dan”). Dit elftal staat dan ook niet langer in de krukke… uhh steigers, maar bezit alle kwaliteiten om zichzelf een serieuze titelkandidaat te noemen. 
Al het bovengenoemde moest afgelopen zondag dan ook leiden naar de eerste klinkende overwinning. Op eigen grond ontvingen we Aeolus 3, de plaaggeest van onze ervaren centrale verdediger The Ghost from Oost. Twee seizoenen terug besloot de Ghost namelijk het kampioenschap eigenhandig de nek om te draaien door te strooien (nee, het is te vroeg voor de pieten discussie) met penalty’s en te-korte terugspeelballetjes. 
De wekkers waren gezet (8:30) en de spullen zaten al in de tas toen de technische staf te horen kreeg dat de thuiswedstrijden om 10:15 voor de Jonkheren daadwerkelijk om een goddeloos tijdstip gespeeld worden. Aangezien Aeolus in haar statuten heeft opgenomen en christelijke vereniging te zijn en niet voor 12 uur te spelen op zondag (zomaar een wild idee; misschien niet ideaal om een zondagclub te worden) diende de wedstrijd uitgesteld te worden. Het latere tijdstip kon echter geen verandering brengen in het onvermijdelijke resultaat voor de bezoekers. Billenkoek met een hoofdletter B. De Ghost had ditmaal besloten het de donderdag, vrijdag en zaterdag voorafgaand aan de kraker laat te maken,  en met succes. Samen met De Sik vormde hij het ondoordringbare duo op de achterste linie. Een katachtige Licor op goal besloot er ditmaal slechts 1 te laten gaan (want; clean sheet is €20 euro in de boetepot), wat ik combinatie met 4 weergaloze doelpunten van onder andere twee aangetrokken nieuwe krachten ruim voldoende was voor de eerste drie-punter van het seizoen. 
Volgende week trekken de mannen van de Kruistocht in Joggingsbroek naar het zuiden, waar een kraker met IJselmonde ons te wachten staat.