Seizoensverslag Die Mannschaft

17 juni 2019 16:00

Hij stond op keek om zich heen. Nog bijkomend van het gene wat net plaatsvond, zocht hij naar herkenningspunten. Zijn hoofd deed pijn. Langzaam besefte hij wat er zojuist was gebeurd. Een draaikolk van emoties schoten door hem heen, welke heftiger werden naarmate hij zag wat om hem heen allemaal was gebeurd. Alles lag in puin.

De vorige ochtend was alles nog zo gewoon: het zonnetje scheen, de vogels waren vrolijke liedjes aan het fluiten en iedereen op straat was blij. Zelf ging hij op weg naar zijn afspraak. In eerste instantie twijfelde hij nog of hij niet op een andere manier moest gaan dan gebruikelijk, maar al snel had hij zichzelf overtuigd dat de gebruikelijke manier van vervoer de beste optie was. Hij herinnerde zichzelf er nog aan dat hij de afspraken die eerder waren gemaakt na moest komen. De afspraken waren zo gemaakt dat het onmogelijk was om te verliezen, dat wist hij wel bijna zeker. Iedereen was daar zeker van. De gehele afgelopen periode stond in het teken van dit moment, hier kwam alles samen. Het hele spel, alle kleine zetten, elke conversatie, het waren kleine puzzelstukjes die langzaam op hun plek vielen. Veel mensen zijn gesneuveld, goede maar ook slechten. Sommige verdienden het niet meer om door te gaan, andere werden in hun rug gestoken. Natuurlijk hadden ze de tegenstander in het wit een paar weken eerder verslagen, maar daar draaide het niet om. Of was het wel zo, alles ging zo gehaast dat het niet meer duidelijk was wie waar aanwezig was en wie nu de bovenhand had. Maar wist het zeker, zij zouden winnen.

Voordat het moment begonnen was, was het alweer voorbij. Zo snel ging het. De tegenstanders werden omver geblazen alsof zij er niet waren, met name de verdediging werd omver geblazen alsof het luciferstokjes waren. De aanval is de hele tijd buiten beeld gebleven en hadden daarom ook geen kans. De tegenstanders hadden zich al overgegeven, maar toch gingen ze door. Hij stond machteloos, vol verbazing te kijken naar dat alles wat nu plaatsvond. Een enorme pijnscheut vloog ineens door zijn hoofd en vervolgens werd alles zwart.

Alles was duidelijk, het seizoen was voorbij. Een hele zomer wachten tot het volgende moment dat het veld weer betreden mocht worden. Eén hele zomer. Dat duurt heel lang, misschien wel te lang. Hopelijk is het volgende seizoen beter dan het afgelopen, maar dat blijft altijd. Hoop.